Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Λευτέρης

Από τα 13 μου ανακάλυπτα το κορμί μου. Θυμάμαι πρώτη φορά, ξαπλωμένη ένα μεσημέρι στα λευκά σεντόνια ενός ξενοδοχείου στο Αχλάδι στη Σύρο, να ψαχουλεύομαι και να χαιδεύομαι ενώ σκεπτόμουν έναν φίλο του πατέρα μου τον Κώστα.
Ο Κώστας ήταν μαζί μας στις διακοπές με την γυναίκα του και τον 15 ετών γιο του. Κοντός αλλά με όμορφο σώμα και κάτι μάτια που όταν κολλούσαν πάνω μου έχανα τη μιλιά μου.
Δυστυχώς αυτός ο άντρας, παρότι μου προκάλεσε τον πρώτο καταπληκτικό οργασμό, δεν μπήκε ποτέ μέσα μου.
Στα 16 είχα ήδη περιπετειούλες. Φιλιά στα σκοτεινά και έντονα χάδια. Δεν γαμήθηκα όμως με κανέναν. Και δεν έφταιγα εγώ. Εγώ το ήθελα σαν κολασμένη, απλά τ'αγόρια δεν έφταναν ποτέ μέχρι το τέλος. Και τότε εμφανίστηκε ο Λευτέρης. Ο 18 χρονος Λευτέρης που τελείωνε το Λύκειο όπου φοιτούσα στην πρώτη λυκείου. Μετρίου αναστήματος, μελαχροινός με καφέ μάτια. Τα είχε μόλις χαλάσει με τη φίλη του, όταν γνωριστήκαμε στο πάρτυ των γενεθλίων του.
Θυμάμαι τη στιγμή σα να 'ναι σήμερα. Φορούσα ένα πλεχτό καφέ φορεματάκι μέχρι λίγο πάνω από τα γόνατα και καφέ καλτσόν. Τα μαλλιά μου τότε ήταν σχετικά μακριά και κατσαρά. Οι εποχές δεν ήταν ακόμα των σέξυ εσωρούχων, αλλά από μικρή πρόσεχα την εσωτερική μου εμφάνιση και λόγω συμβουλών της μαμάς. Έτσι, είχα βάλει ένα όμορφο μαύρο βαμβακερό κυλοτάκι με δαντέλα τριγύρω και ασορτί σουτιέν.
Κανόνισα ώστε να τον έχω σχεδόν αποκλειστικά καβαλιέρο μου, ενώ ανεχόμουν (στην κυριολεξία) τις ανόητες ατάκες του. Κι αυτό γιατί από την πρώτη στιγμή που ένιωσα το κορμί του κολλημένο πάνω στο δικό μου είχα γίνει μούσκεμα. Επιστράτευσα ότι είχα μάθει ή σκεφτεί μόνη μου στο δωμάτιό μου, κρυφά, για να του δείξω πως τον ήθελα.
Τα αγόρια όμως ήταν πάντα τόσο κουτά!
Εκτός από κάποια γλωσσόφιλα και κάποια χουφτώματα στον σκοτεινό διάδρομο, το πράγμα έμεινε εκεί. Κι εγώ έμεινα να χαιδεύομαι μόνη στο δωμάτιο πίσω στο σπίτι.

Αποφάσισα να γίνω εγώ πλέον ο κυνηγός. Κάτι που με σημάδεψε στην υπόλοιπη ζωή.
Τη Δευτέρα στο σχολείο, στο πρώτο διάλλειμα τον πλησίασα. Ήταν, θυμάμαι, έξω από τις τουαλέτες και κάπνιζε με τους φίλους του. Τον πήρα παραδίπλα και θυμάμαι τον εαυτό μου να του τα ρίχνει στα ίσα και να τον βλέπω να κοκκινίζει σαν πατζάρι! Φεύγοντας, του άφησα στα χέρια ένα ραβασάκι : "στο άλλο διάλλειμα σε περιμένω στο υπόγειο κάτω από τη σκάλα".
Το υπόγειο του λυκείου θα ήταν τελικά ο χώρος που θα με απογείωνε σαν γυναίκα.
Ήρθε και δεν έχασα χρόνο. Μετά από δυο-τρία καυτά φιλιά χούφτωσα ανυπόμονα τον πούτσο του πάνω από το παντελόνι ενόσο αυτός χάιδευε άγαρμπα (αλλά τόσο καυλωτικά) τα στήθια μου. Τον κόλλησα σ'ένα θρανίο, γονάτισα, άνοιξα το φερμουάρ του παντελονιού του και για πρώτη φορά δέχτηκα στο στόμα μου έναν πούτσο. Η εμπειρία μου περιορίζοταν, μέχρι τότε, σε κάποια περιοδικά που ρουφούσα αχόρταγα στην ερημιά του κοριτσίστικου δωματίου.
Του άρεσε όμως. Όσο περισσότερο αναστέναζε, τόσο περισσότερο υγραινόμουν.
Κάποια στιγμή ένοιωσα πως η ώρα είχε έρθει. Σηκώθηκα και κάθισα στο θρανίο ανασηκώνοντας την ποδιά μου. Μου έσκισε σχεδόν το καλτσόν και μου έβγαλε το λευκό βαμβακερό κυλοτάκι μου. Με απότομες κινήσεις έσπρωξε το καυλί του μέσα στο δάσος από μουνότριχες που βρήκε μπροστά του. Ήμουν τόσο υγρή που τον κατάπια με τη μία και τόσο καυλωμένη που ο πόνος της διάρρηξης του υμένα μου φάνηκε σαν λύτρωση. Με άγαρμπες κινήσεις άρχισε να μπαινοβγαίνει μέσα μου κι εγώ πετούσα στους ουρανούς. Κουνούσα το κορμί μου για να τον νοιώθω όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο δυνατά.
Τραβήχτηκε απότομα και μ'ένα σχεδόν ουρλιαχτό άδειασε πάνω στα μπούτια μου ένα χείμμαρο από λευκά ζεστά χύσια. Τον άρπαξα από τους μηρούς και έχυσα κι εγώ. Μ'άφησε να τρέμω και έφυγε τρέχοντας. Χωρίς καν ένα φιλί, χωρίς καν μια κουβέντα. Και μ'άρεσε έτσι.
Ανέβασα το κυλοτάκι και το καλτσόν. Σουλουπώθηκα κακήν-κακώς με τα χύσια του να κυλούν ακόμα στα μπούτια μου.
Το απόγευμα στο σπίτι έχυσα ακόμα μια φορά μυρίζοντας τα υγρά του πάνω στα πόδια μου.
Δεν ήμουν πια παρθένα.
Ήταν 12 Μαρτίου 1984.